مدیریت شهری، ترکیبی ناهمگون و پیچیده از شرایط و پدیده های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی، فرهنگی و... است که اداره مؤثر آن ها مستلزم توانایی و شرایط ویژه ای است. مدیریت شهری در معنای وسیع کلمه، مدیریت بر شهروندان و عوامل زیرساختی مانند معابر، ساختمان ها، تجهیزات حمل ونقل، هویت اجتماعی و قوانین و مقررات، مدیریت بر مجموعه عوامل یادشده است. آمار و برنامه ریزی، یکی از ابزارها و مکانیزم های بنیادی تحقق این مهم است. آمار پایه و اساس برنامه ریزی است که هر دو، از امور لازم و حتمی در مدیریت شهری پنداشته می شوند و هر کدام باید به شکل مطلوب مدیریت شوند. آمار یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر برنامهریزی است.

آمار زیربنای تمام حرکتهایی است که در سازمان انجام می شود و درصورتی که آمار قابل اطمینان در سازمان وجود نداشته باشد، برنامهریزی با مشکل روبهرو شده و امکانات موجود در مسیر درست به کارگرفته نخواهد شد. به بیان دیگر، آمار، مهمترین ابزار ارزیابی عملکرد گذشته، حال، برنامهریزی برای آینده و یکی از عوامل اصلی سیاستگذاری و مدیریت در هر سازمانی محسوب می شود، مقوله ای که ارزش آن روزبه روز بیشتر می شود. به طوری که دنیای جدید را جهان آمار و احتمالات نام نهاده اند. در تبیین نقش و وظیفه آمار گفته می شود که آمار همچون چراغی است برای روشن کردن نقاط تاریک تصمیم گیری صریح و بی ابهام فرد تصمیم گیرنده. از سوی دیگر، برنامهریزی متکی بر آمارهای صحیح، درست و به موقع، یکی از رموز موفقیت و پیشرفت سازمان ها است. مدیریت با برنامهریزی میتواند مشکلات احتمالی را پیشبینی و برای آن ها چاره اندیشی کند. بهرهگیری درست از آمار و برنامهریزی، فواید زیر را به همراه دارد:

▪ پیشبرد امور شهری با هزینه کمتر،

▪ ایفای نقش مؤثر در شناخت فرصت ها و تهدیدهای محیط شهرداری و استفاده بهینه از امکانات سازمان،

▪ سرعت در ارایه و بهبود کیفیت خدمات به شهروندان و سایر ذی نفعان،

▪ پاسخ گویی و مسوولیت پذیری دربرابر شهروندان و مراجعه کنندگان به واحدهای شهرداری،

▪ تامین برابری و عدالت در دسترسی شهروندان به آمار و برنامه های شهری و ارایه امکانات،

▪ شفافیت و دقت در تولید آمار و انجام برنامه ریزی های شهری،

▪ توسعه و تحول سازمانی.